Matični vinogradi prvenstveno su namijenjeni proizvodnji lastara, potpuno zrelih, odgovarajućih dimenzija i ne treba ih opterećivati velikim prinosima.
Odjeljenje loznog rasadnika sa sortama vinove loze (plemenite), čiji se lastari koriste u cilju proizvodnje reznica za plemke ili neposredno razmnožavanje vinove loze, nazivamo matični vinograd.
On mora biti podignut samo od najboljeg selekcionisanog sadnog materijala jer je to najvažnija garancija za rodnost, kvalitet prinosa i zdravstveno stanje zasada. Nastojati da se ovakav tip vinograda podiže samo od klonskog sadnog materijala.
U nedostatku specijalno podignutih matičnih vinograda, za tu svrhu mogu se osposobiti i oni savremeni, namijenjeni prvenstveno proizvodnji grožđa. I moraju biti sortno čisti. U njima je prethodno obavezno odraditi masovnu selekciju najmanje tokom tri godine zato što se mnoštvo sorti dugotrajnim gajenjem i mutacijom pupoljaka obogatilo novim varijetetima, od kojih su neke sa pozitivnim a neke sa negativnim osobinama.
Selekcijom se stvaraju čokoti veće rodnosti, boljeg kvaliteta grožđa, sa grozdovima koji nisu rasuti, a ni suviše zbijeni grožđem koje ranije sazrijeva i otporno je prema sivoj plijesni i drugim bolestima.
Sa stanovišta biološke vrijednosti lastara za razmnožavanje, najbolji su oni gornji sa kondira rodnih čokota. Reznice sa ovih lastara bolje se primaju i od njih nastali čokoti ranije počinju da donose plodove u odnosu na one sa donjih lastara.
Rađati ranije kreću i čokoti koji potiču iz okaca gornjih lastara sa lukova od onih koji su nastali iz lastara bliže osnovi luka. Na lukovima se može naći mnoštvo lastara koji po dimenzijama i kvalitetu ne odgovaraju za reznice, ni za plemke ni za neposredno razmnožavanje vinove loze.
Lastari vinove loze skidaju se sa čokota u jesen, nekoliko dana poslije prirodnog opadanja lišća. Ako bi se ovo radilo u proljeće, iz njih bi se gubila velika količina rezervnih hranjivih materija i vode, naročito u toplijim krajevima a u hladnijim predjelima moglo bi doći i do izmrzavanja okaca od zimskih mrazeva.
Na donjoj strani svakog lastara prilikom skidanja ostavlja se dio članka dužine četiri do pet centimetara. Zatim se sa njih odstrane zaperci, rašljike, nezreli i neupotrebljivi dijelovi za reznice. Poslije čišćenja oni se prikraćuju na reznice. One koje su namijenjene proizvodnji plemki dužine su najmanje 50 cm i kasnije se prikraćuju na plemke pa su različite i proizvoljne su dužine, najčešće 50-100 cm.
Ovako pripremljene reznice pakuju se u snopove po 100, 200 ili 250 komada i vezuju se na dva ili tri mjesta.
Proizvedene reznice loznih podloga i vinove loze čuvaju se u periodu mirovanja, od jeseni do proljeća u povoljnim uslovima, zaštićeni od isušivanja, gubitka hranjivih materija, izmrzavanja i od napada štetnih mikroorganizama.
Klasičan način čuvanja reznica je trapljenje u vlažnom riječnom pijesku koji ne sadrži organskih primjesa i to u specijalno napravljenim trapovima ili u podrumima, u kojima se može održavati što povoljnija i konstantnija temperatura.
U uslovima bez dovoljne izolacije podruma i trapova od spoljne sredine i bez odgovarajućih uređaja za regulisanje temperature i vlažnosti, skoro nikada nije obezbijeđena optimalna temperatura za čuvanje reznica, a često ni adekvatna vlaga.
Najbolji rezultati postižu se na pretežno niskoj vrijednosti - neznatno iznad nule i vrlo visokoj relativnoj vlazi zraka. Najbolje ih je držati konstantno na 1 stepen Celzijusa i vlažnosti vazduha iznad 95 procenata. Ovakvi parametri karakteristični su za hlađeni prostor.
Tagovi
Autorica
