U letnjim mesecima, sa povećanjem temperature vazduha dolazi do pregrevanja plastenika, što rezultira negativnim pojavama, ali i izloženosti biljaka stresu. Kako to da se spreči?
U letnjim mesecima, sa povećanjem temperature vazduha dolazi do pregrevanja plastenika, što rezultira negativnim pojavama, ali i izloženosti biljaka stresu. Da se ne bi javljao taj problem važno je održati temperaturnu ravnotežu. Intenzivni sunčevi zraci i visoke temperature lako mogu da unište sav uložen trud.
Na biljke visoka temperatura deluje negativno: dolazi do poremećaja metabolizma, usporava se fotosinteza, manje je zametanje cvetova, slabije oprašivanje, zeleni plodovi opadaju, dolazi do slabijeg rasta i deformacije plodova. Sve navedeno se odražava na rodnost useva, objašnjava stručnjak Milica Veletić iz PSSRS.
"Da bi sačuvali biljke, neophodno je da stalno pratimo temperaturu u plastenicima i vršimo aktivnosti koje će je smanjiti. Optimalna temperatura tokom dana u plastenicima se kreće između 18°S i 25°C za većinu gajenih useva. Vrednost optimalne temperature zavisi od vrste, ali i od razvojne faze kroz koju biljka prolazi. Ona tokom noći treba da je nešto niža, ali ne sme da se spušta ispod 15°C. Ova vrednost je za većinu gajenih povrtarskih vrsta donja granica pri kojoj se ne doživljava stres od niskih temperatura. Ukoliko je ona iznad 35°C, veoma negativno deluje na biljke i može da dovede do uvenuća", upozorava Veletić.
Za ublažavanje sunčevog zračenja i postizanja optimalne temperature u plastenicima, preporuka stručnjaka je da se koriste mreže za senčenje, zbog njihove jednostavne primene, dobrog efekta zasenjivanja, prolaska vazduha kroz mrežu, dodatne zaštite od vetra i grada. Zavisno od vrste koju želimo da zaštitimo, mreže će dati dovoljno senke, ali i vazduha, kako bi biljke mogle nesmetano da rastu i razvijaju se. Zasenjivanjem se temperatura može spustiti i za 12°C dok na višim od 35°C na lišću i plodovima, ako su sve vreme na direktnom sunčevom svetlu, nastaju ožegotine. One umanjuju kvalitet ploda, ali i stvaraju uslove za nastanak bolesti i štetočine.
"Mreže za senčenje najčešće se proizvode od polietilena visoke gustine, a zahvaljujući korišćenju UV stabilizatora mogu da se koriste minimalno dve sezone. Mreže podsećaju na vreće koje se koriste za pakovanje poljoprivrednih proizvoda (one za pakovanje krompira). Gustina tkanja zaštitnih mreža može biti različita i od toga zavisi procenat zasenjivanja, koji se kreće od 10% do 90%. Mogu biti različite boje, a najčešće su zelene, bele ili crne, sa različitim načinom tkanja", objašnjava ovaj stručnjak.
Dodaje kako bele mreže redukuju toplotu unutar plastenika zbog reflektovanja toplotnih talasa i povećavaju udeo difuzne svetlosti. Zasenčena površina iznosi najčešće 20%, 40% ili 50%. Crne mreže proizvode se u širokom rasponu tretirane površine, od 30% do 90%. Prirodno su otporne na sunčeve UV zrake pa se koriste u oblastima sa najvećim intenzitetom sunčevog zračenja. Zelene mreže prave senku od 30% do 60% i koriste se najčešće u plastenicima za proizvodnju rasada dok crne i bele se koriste za proizvodnju povrća.
Zasenjivanjem plastenika sprečite ožegotine na plodovima biljaka
Iz PSSRS ističu kako primena mreže za senčenje ima veliki značaj za gajene biljke u plastenicima, koje će:
"U cilju zasenjivanja plastenika vrši se i premazivanje folije. Premazivanje se najčešće vrši krečom, koji je razređen i u koji mogu da se dodaju razne materije koje obezbeđuju bolju povezanost kreča sa folijom i smanjuju njegovo ispiranje usled kiše. Može da se doda cement, mleko, ulje. Prednost premaza je u jednostavnosti primene, ali postoji opasnost od oštećenja folije, zagađenja plastenika zbog dodavanja raznih boja i materija, te nestručne upotrebe", savetuje Veletić za kraj.
Tagovi
Autorka
